Ospedale vecchio

 

Het oude ziekenhuis

 

Dit complex wordt in de volksmond ‘het oude ziekenhuis’ genoemd. Het was ooit een gebouw met religieuze doeleinden, daarna werd het een militaire opvang, toen een burgerziekenhuis en tegenwoordig biedt het huisvesting. Deze bijnaam heeft echter, na een aantal anderen, de tand des tijds weerstaan ondanks het feit dat het huidige ziekenhuis, l‘Ospedale di Villamarina zich al geruime tijd in een ander deel van de stad bevindt. Het had destijds eigenlijk het nieuwe ziekenhuis moeten heten want het werd begin negentiende eeuw gesticht na de verandering in opvattingen van de families Bonaparte en Baciocchi over hoe de zorgverlening en de voorzieningen eruit moesten zien.

De nieuwe aanpak bestond uit ziekenhuisopname en behandelingen voor alle zieken en niet alleen maar voor de armen en gelovigen. Bij voorkeur vond het ziekenherstel plaats in open ruimtes, met veel frisse lucht en het liefst dicht aan zee. Dit nieuwe ziekenhuis kwam dan ook in plaats van het middeleeuwse ziekenhuis van de Santissima Trinità dat op Piazza Manzoni stond en alleen voor de gelovigen bedoeld was.

In 1810 voegden de ingenieurs twee bestaande gebouwen samen: de Chiesa di S. Antimo sopra i canali, die in de eerste helft van de dertiende eeuw is gebouwd en er een typisch gotische stijl op na houdt, en het vrouwenklooster van Santa Anastasia. Santa Anastasia is sinds 1615 trouwens ook de beschermheilige van de stad.

Het ziekenhuis werd in 1810 gesticht en kreeg een Koninklijke titel op kracht van de groothertog van Toscane. Het was hierdoor erkend en geautoriseerd voor de behandeling van malariakoorts. Het werd eerst voor militairen en daarna ook voor gewone burgers gebruikt en het uiterlijk bleef onveranderd tot aan 1925. De lokale autoriteiten gaven architect Ugo Giovannozzi, een van de meest geroemde kunstenaars van zijn tijd, de opdracht om het gebouw een opknapbeurt te geven. De ziekenhuiszalen werden vergroot en voorzien van grote ramen en de operatiekamers, de eerste hulp en de verkoeverkamers werden gemoderniseerd.

Begin 1900 werd er veel onderzoek gedaan naar de behandeling en de oorzaak van ademhalingsproblemen bij fabrieksmedewerkers. De bevordering van dit soort onderzoeken, die een sterke sociale ethiek ten grondslag hadden, kwam tot stand dankzij belangrijke en charismatische dokters die in de grote steden actief waren zoals Antonio Mori, die in 1905 tot medisch directeur werd benoemd, en Ettore Zanellini. Het ziekenhuis hield de naam ospedale Vittorio Emanuele III aan totdat de regering zijn huidige democratische vorm kreeg en de naam veranderde in Ospedale Civile di Piombino, het burgerziekenhuis van Piombino. Toen in de jaren zestig het nieuwe ziekenhuis Villamarina werd gebouwd, werd dit oude ziekenhuis er in opgenomen. In de jaren tachtig werd het nieuwe ziekenhuiscomplex nog verder uitgebreid.

De architect van het ziekenhuis Giovannozzi, werkte tot eind jaren dertig in Piombino en heeft tevens een aantal andere openbare gebouwen voor zijn rekening genomen. Hij was een professional die zijn diensten voornamelijk leverde in het teken van het welzijn van de burgers. Toen hij het ziekenhuis opknapte heeft hij acht jaar lang zijn werkzaamheden uitgevoerd zonder zich ervoor te laten betalen. Hij wilde slechts een gedenksteen laten plaatsen voor zijn zoon Mario die omgekomen was in een tragisch vliegtuigongeluk.