Palazzo Comunale - Via Ferruccio

 

Gemeentehuis – Via Ferruccio

 

Het gebouw van de gemeenschap, of van de ouderlingen, bevond zich vlakbij de Porta a Terra. Het werd in de volksmond het Palazzaccio genoemd, het lelijke gebouw. Begin vijftiende eeuw werd besloten om een nieuw gebouw neer te zetten dat meer eer deed aan de gemeenschap en beter in haar behoeftes voorzag. Nanni di Magio uit Terranova, in de regio Valdarno superiore, kreeg de opdracht voor de bouw en besloot meteen om officieel inwoner van de stad te worden. De bouw werd in 1441 afgerond. De architectonische stijl is typisch Pisaans; erg simpel met vierkante ramen en daken die voorzien waren van terrassen en omringd werden door Gibbelijnse kantelen. De vergaderzaal van de ouderlingen wordt nu nog steeds gebruikt voor het gemeenteoverleg. Toen het gebouw in de twintigste eeuw een opknapbeurt onderging kwam er een grote nis met een muurschildering van een Maria lactans aan het licht. De schilder is niet bekend en het kunstwerk dateert waarschijnlijk terug naar halverwege vijftiende eeuw. De familiewapens van de gemeenschap en van Donna Paola Colonna, de vrouw van Gherardo Appiani, die in 1399 de heerschappij stichtte, werden ook ontdekt tijdens de restauratiewerkzaamheden.

In de zestiende eeuw werd besloten om een klokkentoren naast het gemeentehuis te bouwen. De bel die nu te zien is komt uit 1778 en is gegoten door de klokkenmaker Luca Antonio Magni. Tussen de verschillende gravures zijn de namen te lezen van de ouderlingen die destijds aan de macht waren en is er een afbeelding van Santa Anastasia, patroonheilige van de stad, te zien.

Begin twintigste eeuw bevond het gebouw zich in zeer slechte staat. In 1933 werd er in overleg met de lokale toezichthouders besloten het gebouw compleet te herstellen. Architect Egisto Bellini, lid van de toezichthouders van Siena, leidde het project en ontwierp een drastische verandering van het gebouw. Het zou niet meer het simpele Pisaanse uiterlijk hebben, maar werd omgetoverd in de neogotische stijl die in Siena veel te zien is. Deze stijl is herkenbaar aan de spitsbogen ramen en deuren met een pilaar en een kapiteel in het midden. De klokkentoren werd volledig afgebroken en opnieuw opgebouwd met elementen die sterk doen denken aan de Torre del Mangia die op Piazza del Campo in Siena prijkt.

Het gemeentehuis staat in een straat die tot 1876 Via di Valle heette (nu Via Ferruccio), omdat deze omlaag liep van de kasteelheuvel richting de hoofdstraat van de stad. Ferruccio is niemand minder dan Francesco Ferrucci, een Florentijnse veldheer die in 1530 door Maramaldo werd gedood tijdens de ijdele slag om Gavinana. Deze strijd had als doel Florence te bevrijden. Zijn troepen spraken hem aan met Ferrucio en het is geen toeval dat we zijn naam in onze stad terugvinden. De Florentijnse historicus Ugolini Verini noemt Piombino namelijk als de bakermat van de Ferrucci familie.

Als je de straat omhoog loopt, kom je aan bij la Casa delle Bifore, het huis met de in tweeën gedeelde ramen, waar het historisch archief in zetelt. Het is het enige overgebleven veertiende-eeuwse torenhuis met drie verdiepingen, dat vroeger gesierd werd met Gibbellijnse kantelen, zoals te zien is op oude stadskaarten. In het huis zijn naast de gemeentelijke boekhouding die terug dateert naar begin vijftienhonderd, ook de archieven van verschillende instituten, stichtingen, sociëteiten en vooraanstaande personen te vinden.