Piazza Alessandro Manzoni
Oorspronkelijk was dit een open ruimte zonder bebouwing of begroeiing en vormde als het ware een scheidingslijn tussen de stad en het kasteel. In 1470 liet Jacopo Appiani III een ziekenhuis bouwen naast de Chiesa di S. Giovanni Battista, de kerk van Johannes de Doper. Die kerk heet nu trouwens la chiesa della Misericordia, de kerk van de barmhartigheid. Honderd jaar later zorgde zijn achterkleinzoon Jacopo VI voor de uitbreiding van het ziekenhuis en gaf het in het beheer van de Fatebenefratelli, volgelingen van San Giovanni di Dio, Sint Johannes.
In 1557 werd de voormalige kerk hersteld omdat deze ondertussen volledig vervallen was en de Franciscaner broeders huisvesting nodig hadden. Een jaar later vestigde deze broeders zich in het aangrenzende klooster dat zij zelf hadden gebouwd (het gebouw wordt nu gerestaureerd om als stadsbibliotheek gebruikt te kunnen worden). De Franciscaner broeders bleven er tot de Franse periode die in 1806 begon.
De kerk heeft slechts één schip en beslaat het centrale gedeelte van het plein. Men gaat er van uit dat het in de dertiende eeuw is gebouwd vanwege de achter de apsis gedane vondsten en de kalkstenen voorgevel die in het typerende onregelmatige middeleeuws patroon is gemetseld. Binnen zijn twee geschilderde houtsneden kruisbeelden met aanzienbare waarde te vinden. De één staat op het grote altaar en komt uit de zestiende eeuw, de ander staat in de dichtbij zijnde kapel en komt uit de vijftiende eeuw.
Tot aan begin negentiende eeuw was het plein voor de kerk vlak en liep het daarna, gelijk aan de kasteelmuren, steil omhoog. De familie Bonaparte-Baciocchi liet het plein afvlakken zodat het nog maar lichtelijk afliep. Om de kerk te bereiken moest men daarom vervolgens een aantal treden naar beneden lopen. Toen de kerk in beheer werd gegeven aan de Misericordia in 1865, werd de grond opgehoogd om het gelijk te maken aan het aangrenzende plein.